۴ برتری شگفت‌انگیز فیزیکی زنان بر مردان که شما را شگفت‌زده می‌کند

استیسی سیمز (Stacy Sims)، فیزیولوژیست ورزشی که در دانشگاه استنفورد و دانشگاه فناوری اوکلند در نیوزلند تدریس می‌کند، می‌گوید: «در رده سنی بالای ۷۰ سال، به تازگی رکورد ددلیفت زنان شکسته شد. زنان مسن‌تر در حال نشان دادن این هستند که “من قوی هستم و می‌توانم این کار را انجام دهم”.»

ساخته شده برای استقامت

به طور کلی، بحث‌ها در مورد «قدرت» به معنای نیروی محض و سرعت در مسافت‌های کوتاه بوده است – ویژگی‌هایی که از لحاظ تاریخی با فیزیولوژی مردانه مرتبط بوده‌اند. اما استقامت، ریکاوری، تاب‌آوری و سازگاری به همان اندازه برای عملکرد ورزشی ضروری هستند. و کارشناسان علوم ورزشی، فیزیولوژی انسانی و انسان‌شناسی بیولوژیکی دریافته‌اند که در این زمینه‌ها، فیزیولوژی زنانه مزایای واقعی دارد.

افسانه شکنندگی زنان نسبتاً مدرن است. در بیشتر تاریخ بشر، زنان در حال حمل تجهیزات، ردیابی طعمه و راه رفتن روزانه هشت تا ده مایل بوده‌اند – اغلب در حالی که باردار، در دوره قاعدگی، در حال شیردهی یا حمل فرزندان خود بوده‌اند (یک تخمین نشان می‌دهد که زنان شکارچی-گردآورنده در چهار سال اول زندگی یک کودک بیش از ۳۰۰۰ مایل را طی می‌کردند).

کارشناسان می‌گویند این پایه و اساس تکاملی، زیربنای شاهکارهای امروزی است. سوفیا نیمفیوس (Sophia Nimphius)، معاونت ورزشی در دانشگاه ادیث کوان در پرث استرالیا، می‌گوید: «بدن زنان مقاومت برتر در برابر خستگی دارد.»

طبق تحقیقات پیشگامانه ساندرا هانتر (Sandra Hunter)، فیزیولوژیست ورزشی در دانشگاه میشیگان، در آزمون‌های مکرر، عضلات زنان در انجام کارهای تکراری، هرچند با وزن کمتر، بیشتر از عضلات مردان دوام می‌آورند. تحقیقات هانتر – و دیگران پس از او – نشان داده است که عضلات زنان دیرتر از مردان خسته می‌شوند، بنابراین می‌توانند تکرارهای بیشتری را به طور مداوم انجام دهند. ممکن است مردان با وزنه‌های سنگین‌تر قوی شروع کنند، اما وقتی تمرین طولانی می‌شود چطور؟ زنان می‌توانند به کار خود ادامه دهند، گاهی دو برابر یا بیشتر، و حتی از ورزیده‌ترین مردان نیز پیشی بگیرند.

مطالعات نشان داده است که این ظرفیت استقامت احتمالاً به این دلیل است که بدن زنان، چه در ورزشکاران و چه در افراد کمتر ورزشکار، به طور ترجیحی از چربی دیرسوز به جای کربوهیدرات‌هایی که به سرعت تمام می‌شوند، استفاده می‌کند.

علاوه بر استفاده از چربی برای پایداری، تارهای عضلانی کندانقباض که در برابر خستگی مقاوم هستند، عموماً در بدن زنان شایع‌تر هستند (اگرچه نسبت تارهای عضلانی در بدن همه افراد بر اساس ژنتیک فردی متفاوت است). این نوع عضله همچنین کارآمدتر از تارهای تندانقباض است که عموماً در عضلات مردان بیشتر یافت می‌شود. نیمفیوس می‌گوید: «عضلات ما با انرژی کمتر، کار بیشتری انجام می‌دهند.»

ریکاوری و تاب‌آوری

فراتر از استقامت، چندین مطالعه کوچک روی دوی سرعت و وزنه‌برداری سنگین نشان داده‌اند که زنان همچنین سریع‌تر از تمرینات سخت ریکاوری می‌کنند. عضلات کندانقباض ذاتاً ظرفیت بالاتری برای ریکاوری دارند، اما مزیت زنان ممکن است با بهبودی سریع‌تر نیز توضیح داده شود: یک مطالعه نرخ ترمیم عضلانی دو برابر سریع‌تر را برای موش‌های ماده نشان می‌دهد (اگرچه مطالعات روی موش‌ها همیشه به انسان‌ها قابل تعمیم نیست). دلیل آن چیست؟ شواهد قوی وجود دارد که استروژن التهاب را کاهش می‌دهد و به ترمیم عضلات کمک می‌کند (یکی از دلایلی که سیمز توصیه می‌کند زنان یائسه از حمایت تمرینی هدفمند و زمان ریکاوری بیشتری برخوردار شوند).

با این حال، برخی مطالعات نشان می‌دهند که زنان بیشتر در معرض انواع دیگر آسیب‌های ورزشی، به ویژه انواع خاصی از آسیب‌های زانو و رباط صلیبی قدامی (ACL) هستند، اما هنوز مشخص نیست که آیا این موضوع با تفاوت‌های بیومکانیکی در بدن، هورمون‌ها یا تمرینات نامناسب توضیح داده می‌شود. برخی محققان می‌گویند نرخ بالاتر آسیب در زنان به این دلیل است که تحقیقات موجود بر اساس بدن مردان انجام شده است: سیمز می‌گوید: «بدن زنان متفاوت است – من به [زنان] می‌گویم پروتکل‌هایی که شما به کار می‌برید برای بدن شما طراحی نشده‌اند.»

شاهکارهای قدرت بدنی – چه در زنان عادی و چه در ورزشکاران تمرین‌دیده – چیزی فراتر از صرفاً فیزیکی هستند. بسیاری از کارشناسان قدرت رقابتی به این جنبه ذهنی استقامت زنان اشاره می‌کنند: امیلی کراوس (Emily Kraus)، مدیر برنامه تحقیقاتی علوم ورزشکاران زن در دانشگاه استنفورد، می‌گوید: «من فکر می‌کنم یک سرسختی ذهنی، یک فاکتور تاب‌آوری وجود دارد که به زنان کمک می‌کند به نقطه‌ای در ذهن خود برسند – حالتی که به آنها اجازه می‌دهد تا به فشار آوردن تا حد نهایی ادامه دهند.»

آینده‌ای در حال تغییر

مردان معمولاً قدرت را بر اساس آنچه بدنشان در آن خوب است تعریف کرده‌اند، اما حداکثر پرس سینه یا سریع‌ترین زمان اسپرینت، که هر دو مردان در آنها برتری دارند، تنها چند راه برای آزمودن بدن انسان هستند. بسیاری از کارشناسان می‌گویند اگر ما به جای آن بر استقامت، تاب‌آوری، طول عمر و ریکاوری تمرکز کنیم، روایت اینکه چه کسی «قوی» است، احتمالاً چهره‌ای زنانه به خود می‌گرفت.

نیمفیوس می‌گوید، در حال حاضر، ورزشکاران زن جوان هنوز همان سطح از تشویق، تمرین و توجه علمی را که پسران دریافت می‌کنند، ندارند. تحقیقات در مورد سلامت دختران و زنان، در حالی که به آرامی در حال بهبود است، هنوز عقب است – طبق یک مطالعه در سال ۲۰۲۱، تنها ۶ درصد از تحقیقات ورزشی و تمرینی به طور انحصاری به بدن زنان پرداخته‌اند.

با توجه به تمام پیروزی‌هایی که زنان تاکنون کسب کرده‌اند، اگر ما علم ورزش را بر اساس فیزیولوژی زنان طراحی کنیم – به جای کوچک‌سازی برنامه‌هایی که برای مردان ایجاد شده‌اند – چشم‌انداز چگونه خواهد بود؟ نسل فعلی ورزشکاران زن در حال به چالش کشیدن خود ساختار ورزشکاری هستند. کراوس می‌گوید، به زودی، آنها اطلاعات بهتری برای کمک به ورزشکاران زن در درک و تمرین خواهند داشت، و این برای ورزشکاران آخر هفته و شرکت‌کنندگان در مسابقات $5k$ نیز صادق خواهد بود. مطالعات علمی ورزشی در حال انجام و پیش‌بینی‌شده «یک تغییردهنده بازی برای دختران و زنان خواهد بود – نه فقط اکنون، بلکه در پنج، ده، پانزده سال آینده. و این واقعاً هیجان‌انگیز است.»

چهار کاری که بدن زنان به طرز فوق‌العاده‌ای خوب انجام می‌دهد: تحمل درد، ایمنی، تاب‌آوری و طول عمر

– تحمل درد

بدن انسان انواع مختلفی از درد را تحمل می‌کند – از دردهای قاعدگی و زایمان گرفته تا آسیب‌های کمر و شکستگی استخوان. درد امری ذهنی است، بنابراین اندازه‌گیری آن دشوار است، اما بیشتر تحقیقات با نظر مادربزرگ شما موافقند – به نظر می‌رسد زنان بهتر درد را تحمل می‌کنند. ورزشکاران متخصصان درد هستند و مطالعات متعددی نشان می‌دهند که آنها آستانه تحمل درد بالاتری نسبت به غیرورزشکاران دارند – و وقتی آن را بر اساس جنسیت تفکیک می‌کنیم، تحقیقات محدود نشان می‌دهد که تحمل درد ورزشکاران زن با همتایان مردشان تفاوتی ندارد، علی‌رغم حساسیت بالاتر به درد، و اینکه زنان بیشتر احتمال دارد با وجود مصدومیت به بازی ادامه دهند. سوفیا نیمفیوس می‌گوید این احتمالاً به دلیل زیست‌شناسی و تجربه است. یک مطالعه در سال ۱۹۸۱ به صراحت بیان کرد: «ورزشکاران زن بالاترین آستانه و تحمل درد را داشتند.»

– ایمنی

در میان پستانداران، از جمله انسان‌ها، به طور گسترده پذیرفته شده است که زنان سیستم ایمنی قوی‌تری نسبت به مردان دارند. این به دلیل قدرت استروژن و همچنین کروموزوم XX است که توسط زنان حمل می‌شود اما مردان فاقد آن هستند، که تنوع بیشتری در عملکرد ایمنی فراهم می‌کند. همانطور که مارلین زوک (Marlene Zuk)، زیست‌شناس تکاملی دانشگاه مینه‌سوتا، در مقاله‌ای در سال ۲۰۰۹ نوشت: «هیچ بحثی در مورد هویت جنس بیمارتر وجود ندارد – تقریباً همیشه مردان هستند. همه می‌دانند که خانه‌های سالمندان بیوه‌های بیشتری نسبت به مردان بیوه دارند، اما این نابرابری بسیار فراتر از سالمندان است.» (البته یک جنبه منفی نیز وجود دارد؛ اکثر بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی زن هستند. این هزینه‌ای است که زنان برای داشتن یک سیستم ایمنی تهاجمی می‌پردازند.)

– تاب‌آوری

طبق تحقیقات محدود، به نظر می‌رسد بدن زنان برای مسیرهای طولانی بهتر ساخته شده است – فرسودگی کمتر، پایداری بیشتر. داده‌های مربوط به ورزش طولانی‌مدت نشان می‌دهد که زنان ممکن است هزینه کمتری برای فشار فیزیکی بپردازند. به عنوان مثال، بنیاد قلب بریتانیا وضعیت عروقی ۳۰۰ ورزشکار حرفه‌ای (به معنی بالای ۴۰ سال) را که شامل ترکیبی از دوندگان مسافت طولانی، دوچرخه‌سواران، قایقرانان و شناگران بود، مورد مطالعه قرار داد. در مردان، پیری عروقی در میان ورزشکاران افزایش یافته بود – با برخی معیارها تا ۱۰ سال، که خطر مشکلات قلبی-عروقی آنها را افزایش می‌داد. در میان ورزشکاران زن، برعکس بود، آنها سیستم عروقی بیولوژیکی جوان‌تری داشتند که خطر مشکلات قلبی آنها را کاهش می‌داد.

– طول عمر

مسلماً، واقعی‌ترین آزمون برای هر بدنی، طول عمر است. و با استثنائات نادر، صرف نظر از گونه یا فرهنگ، زنان بیشتر عمر می‌کنند. این تا حدی رفتاری است – مردان تمایل دارند ریسک‌های بیشتری را بپذیرند که می‌تواند آنها را بکشد – اما همچنین بیولوژیکی است. زنان تمایل دارند با نرخ بالاتری نسبت به مردان از بیماری، گرسنگی و آسیب جان سالم به در ببرند. مطالعات نشان داده‌اند که کروموزوم $Y$ که منحصر به مردان است، می‌تواند با گذشت زمان تخریب شود – پدیده‌ای که به عنوان از دست دادن موزاییکی کروموزوم $Y$ شناخته می‌شود. این تخریب با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی در مردان، از جمله افزایش خطر بیماری‌های قلبی و سرطان، مرتبط است.