کارشکنی‌های دامنه دار یهودیان منحرف در مصاف با اسلام اتفاق تازه ای نیست و از زمان ظهور اسلام آغاز شده و حتی قرآن نیز در آیات و سوره های متعدد به آن اشاره کرده است.
به گزارش ، دشمنی صهیونیست‌ها با مسلمانان مربوط به امروز و دیروز نیست، این دشمنی ریشه تاریخی دارد که از زمان بنی اسرائیل و تا زمان ظهور اسلام و امروز که آن را در شکل گیری دولت جعلی اسرائیل می‌بینیم در سرزمین‌های غرب خاورمیانه وجود داشته است.
در میان پیروان ادیان الهی، برخی از یهودیان همواره خصوصیات خاصی داشته اند. ادعاهای قوم یهود مبنی بر برگزیده بودن، برخورد نژادی- انحصاری نسبت به دین خود، آنها برخورد نه چندان صادقانه با ملل غیر یهود داشته اند. این یهودیان با اندیشه‌های بی بنیان و موهوم، خود را قوم برگزیده خداوند می‌دانستند و از پذیرش نبوت حضرت عیسی (ع) و پیامبر اسلام (ص) امتناع می‌ورزیدند و با عناد و لجاجت، به صف آرایی در برابر پیامبر الهی می‌پرداختند. همچنین اندیشه نژادپرستانه و ادعای بقا و اختصاص دین در آئین حضرت موسی (ع) را به کتاب مقدس خود نسبت می‌دادند و برای تأیید تفکر باطل خویش به قسمتهایی از عهد عتیق تمسک می جستند. قرآن کریم در ارتباط با یهودیان گاه با شیوه کنایه و تمسخر برخی از اعتقادات آنان را به نقد می‌کشد و گاه با برشمردن ویژگی‌های آزار دهنده ایشان، آنان را مورد خطاب و عتاب قرار می‌دهد.
حجت الاسلام محمد عابدی عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و پژوهشگر قرآنی در گزارشی مفصل به موضوع یهود در تاریخ اسلام و قرآن پرداخته و به تفصیل آن را در چند بخش در اختیار قرار داده است که در چند بخش تقدیم خوانندگان می‌گردد.
دوران حضور پیامبر در مکه
اشاره
دین اسلام نسخه نهایی ادیان الهی و در تکمیل ادیان بزرگ الهی از جمله یهودیت و مسیحیت است و پیروان حضرت موسی در تورات از ظهور آئین خاتم و پیامبر اکرم (ص) آگاه بودند، اما گزارشهای تاریخی و آیات قرآن کریم نشان از این دارد که اکثر قریب به اتفاق این قوم نه تنها از دین و رسول آخرین استقبال نکردند، بلکه به ستیز با حضرت روی آوردند به گونه‌ای که فرصت‌های پیامبر اکرم (ص) که می‌توانست برای گسترش دین الهی به کار رود، تا حدود زیادی مصروف خنثی کردن توطئه یهود شد. از چند زاویه توطئه‌ها و خیانت‌های یهودیان در سه دوره (۱. قبل از بعثت ۲. دوران رسالت در مکه ۳. در مدینه و دوره استقرار حکومت نبوی) را می‌توان مورد مطالعه قرار داد.
دشمنی به رغم آگاهی از ظهور پیامبر (ص)
قبل از ظهور اسلام اقلیت‌های یهود بیش‌تر در یثرب و خیبر زندگی می‌کردند، یهودی‌ها منتسب به یهودا، فرزند یعقوب هستند و در زمان بعثت در جزیرة‌العرب حضور داشتند و بیش‌تر به کشاورزی، آهنگری و اسلحه سازی روی آورده بودند و وضع اقتصادی خوبی یافتند. اشارات تورات آنان را به این مکان راهنمایی کرده بود.
یهودیان به دلیل اینکه در اقلیت بودند، مورد آزار واقع می‌شدند؛ آنان خود را پیرو دین توحیدی می‌دانستند و با اعلام اعتقاد به انتظار موعود آخرین، اعراب بت پرست را تهدید می‌کردند و چشم امیدشان به ظهور منجی آسمانی بود و می‌گفتند: به زودی با پیروی از پیامبر که ظهور خواهد کرد، شما را مثل قوم عاد و ارم از بین خواهیم برد. نمونه شگفت‌انگیز از آگاهی آنان را می‌توان در واقعه «پیمان عقبه» سراغ گرفت. شدت تبلیغات یهودیان و تأثیر اعتقاد آنان به ظهور آخرین پیامبر، به گونه‌ای بود که گروه‌هایی از بت پرستان را به اسلام متمایل کرد.
قرآن کریم نیز جریان آگاهی آنان را چنین توضیح می‌دهد: «و لمّا جاء هم کتاب من عند اللّه مصدّق لما معهم و کانوا من قبل یستفتحون علی الذین کفروا…» وقتی کتابی از سوی خدا آمد که (کتاب‌های آنها) را تأیید می‌کرد و قبل از آن، انتظار پیروزی به واسطه ظهور خاتم برکافران داشتند…
تولد پیامبر نابودگر یهود منحرف
آگاهی یهود از ظهور آخرین پیامبر الهی، همان طور که عده‌ای از آنان را به حجاز کشانده بود، عالمان و دانشمندان آنها را نیز به جست و جوی علائم ظهور او وامی‌داشت. لذا آنان توانستند حتی قبل از قریش و… از تولد وی مطّلع شوند. امام باقر علیه‌السلام می‌فرمود: شبی که پیامبر متولد شد، یکی از علمای اهل کتاب به سوی قریش آمد. پرسید: آیا امشب در میان شما فرزندی متولد شده است که نامش احمد باشد. و علامتی داشته باشد که به رنگ خزی که به سیاهی مایل است، و هلاک اهل کتاب خصوصاً یهود بر دست اوست…؟ وقتی متوجه تولد فرزند عبداللّه بن عبدالمطلب شد، گفت: پیغمبری، تا قیامت از بنی‌اسرائیل برطرف شد. این است واللّه که ایشان را نابود می‌کند.
یهود کودک کش!
دشمنی یهودیان با پیامبری که هنوز نوزادی بیش نبود، آشکار بود و آنان در پی فرصتی بودند که به وی آسیبی برسانند. این حقیقت، عبدالمطلب و… را نیز نگران کرده بود؛ به گونه‌ای که در سراسر مکه معروف بود که عبدالمطلب و عموهای این نوزاد به شدت از او در برابر خطر یهود محافظت می‌کنند. بر همین اساس، وقتی یکی از دانشمندان یهود از خدیجه علیهاالسلام خواست نوجوان قریش را به منزل فراخواند و آن‌گاه علائم نبوت را بر دوش او دید، خدیجه (س) گفت: اگر عموهای او از این کار آگاه بودند، حتماً عکس العمل شدیدی نشان می‌دادند. زیرا آنان از گروه یهود بر برادرزاده خود هراسانند. این مسئله در سخن بُحَیْرا نیز جلب توجه می‌کند. وی بعد از آنکه او را دید و با او سخن گفت، به ابوطالب توصیه کرد: محمد را از چشم یهود پنهان سازید. زیرا اگر آنان بفهمند، او را می‌کشند. این روند دشمنی و ابراز حسادت که بیش‌تر از ظهور پیامبری غیر یهودی ناشی می‌شد، همچنان ادامه داشت تا آنکه محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به پیامبری مبعوث شد.
همکاری علمی با دشمنان پیامبر (ص)
یهودیان که از تولد و خصوصیات آخرین فرستاده الهی آگاهی داشتند، در برابر ظهور وی نه تنها همکاری نکردند بلکه در سال‌های آغازین بعثت، به عنوان بازوی علمی مشرکان قریش عمل کردند و کوشیدند آنان را برای غلبه بر محمد (ص) یاری دهند. نمونه تاریخی این کمک خواهی را می‌توان بعد از حضور هیئت اعزامی مسیحیان حبشه در مکه برای اطلاع از اسلام دانست. شگفت آور است که با وجود ظهور نبی تا پایان دوره حضور پیامبراکرم در مکه سکوت سنگینی بر محافل آنها سایه افکند با اینکه در همین مدت، تعداد زیادی از مشرکانی که خبر اسلام را از همین یهودیان در طی سالیان گذشته شنیده بودند، به اسلام روی می‌آورند که به طور عمده، گرایش آنان از زمان پیمان عقبه اولی و دوم مشاهده می‌شود. در این دو پیمان، مردمی از مدینه (یثرب) که اخبار ظهور را از یهودیان شنیده بودند، حاضر می‌شوند و اسلام اختیار می‌کنند. این موضوع چندان برای اعراب شگفت آور بود که معاذبن جبل به آنان می‌گفت: «یامعشر یهود اتقوا اللّه و اسلموا فقد کنتم تستفتحون علینا بمحمد و نحن اهل شرک و تخبروننا انه مبعوث و تصفونه (لنا) بصفته؛ ای یهودیان! تقوای الهی پیشه کنید و اسلام بیاورید. شما با محمد بر ما طلب پیروزی می‌کردید. در حالی که ما مشرک بودیم و شما به ما خبر می‌دادید که او برانگیخته خواهد شد و اوصافش را برای ما توصیف می‌کردید!»
منبع: خبرگزاری مهر | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency